مساله نواب صفوی، سلطان بد بود نه سلطنت بد؛ چنانکه او حتی به تدوین وظایف درست وزارت دربار هم دست زده است. او با لحاظ ساختار موجود، به شرح وظایف آنها می‌پردازد و هیچ الگوی بدیل یا بدیعی که به لحاظ شکل و ساختار متفاوت از نظام مستقر باشد، ارائه نمی‌کند.

امام خمینی معتقد بود در مبارزه باید کل مردم را ابتدا آگاه کرد و بعد همراه کرد تا خود به صحنه بیایند؛ چیزی که نواب خیلی دنبال آن نبود. تجربه انقلاب هم نشان داد که مدل امام، موفق‌تر و پایدارتر است...برخی علما صلاح نمی‌دیدند با نواب همراهی کنند.

اختلاف بین منتسبین به بیت آیت‌الله بروجردی و اعضای فدائیان اسلام منجر به درگیری آنها شد و این مسأله حتی به قطع شهریه فدائیان اسلام و ضرب و شتم آنان انجامید...آیت‌الله بروجردی پس از شهادت نواب گفت: از ناراحتی حال هیچ کاری را ندارم.

انقلاب اسلامی شکل کامل و ایده‌آل نوع حکومت مورد نظر شهید نواب است و او در حقیقت شصت سال قبل و پیش از همۀ جریان‌های سیاسی ـ مذهبی، خواستار ایجاد و برقراری چنین نوعی از حکومت بود...امام با انتقاد جوانان وابسته به فدائیان اسلام از آیت‌الله بروجردی موافق نبودند.